Ben kimim?

Bir soruyla başlamak geldi içimden; Ben kimim?

Apaçık bilinen bir şey gibi dursa da aslında en çok gözden kaçanda insanın kendisidir. Düşünceleri duyguları inandıkları bakış açılarıyla o kadar özdeşlemiştir ki onlardan bir adım ayrılıp ona ait olanlara bakma fırsatını pek nadir bulur insan. Zaman zaman yaşamın kendisi o nadir anları paketi çok hoş olmayan bir hediye gibi sunduğunda çoğumuz daha paketi görür görmez tepki veririz. İsyan, çaresizlik, haksızlık, hayal kırıklığı, ezilmişlik, hem kendini hem dışarıyı suçlamalarla devam eden sayısız tepki. Benzer davranışlardan oluşan birbirine benzeyen sonuçlar ve bu sonuçların etkiledikleri.

Ben kimim? sorusunun yanıtı işte bütün bu olan bitenin içinde saklı. Saklı olanları açığa çıkardığını bildiğim en iyi şeye, sorulara başvuralım hemen.

Mevcut durumda ben nasıl düşünüyorum, nerede çok takılıyorum, nereden bakıyorum duruma, hangi düşüncelerim inançlarım haline gelmiş, ne zamandır bu inançlara tutunuyorum, hangi varsayımları oluşturuyorum, hangi yönümü çok fazla uçlara itiyorum ve bütün bunlar beni ve yaşamımın içinde olan her şeyi nasıl etkiliyor, neye mal oluyor? Aynı davranmakla neyi koruyorum? Peki, neyi riske atıyorum? Ve bu durumda ben nasıl hissediyorum?

Sadece yaşayıp geçiyor muyuz? Zannetmiyorum çoğumuz düşünme üzerinde epey zaman harcıyordur. Peki, o harcadığımız zaman nasıl bir niteliğe sahip? Aynı şeyleri düşünüp düşünüp işin içinden çıkamayıp kendimizi meşgul edecek bir şeylerle mi dönüşüyor düşünme sürecimiz. Uyku, televizyon, telefon, sosyal medya, alışveriş, ev işi, yemek yemek ve herkese göre değişen yüzleşmeyi engelleyici uyuşturucu türleri bolca mevcut.

Düşünürken kendimizden bir adım uzaklaşıp ve kendimize sorular sorarak düşünmek ve hatta kendi özgün sorularımızı ve yanıtları yazmak gerçekten kim olduğumuzla yüzleşmemize yardım edecek güçlü araçlardır. Yazmak benliğimizin kendini ortaya koymak için çok sevdiği bir fırsattır. Bu fırsat da bizim onu tanımamız için başka bir fırsatı yaratır. İnsanın kendine nesnel bakması kolay olmasa da mümkün.

Yaşamımızdaki çoğu şey aslında bize kim olduğumuzu fark ederek değişime ihtiyacımız olan eşikleri atlayarak gelişmemiz için iyi bir öğretmendir. Bu bazen bir arkadaşımız, bazen bir sokak kedisi, bazen yöneticimiz, bazen de ailemizden biridir.

İşte bu da benim yaşama öznel bakışımJ kim olduğuma dair bir ipucu.

Yaşamın sizi özünüze yaklaştıracak eşikleri görünce fark etmeniz kim olduğunuzu sürekli gözlemlemekle mümkün. Kim olduğumuzu bilme yolunda ilerlemek, kendimizin sorumluluğunu almak için her insanın sürekli ödevi ve görevidir.

Acı hediyeleri minnetle karşılamanız dileğiyle,

DENİZ AĞGÜL GÜLER

Yenibiris.com